به نام خدایی که جان آفرید

1. به نام خداوندی که روح و جان انسان را خلق کرد و درزبان حرف زدن را بوجود آورد

2. خداوندی که بخشنده و یاور و مهربانی که بخشنده اشتباه و پذیرنده عذر می باشد

3. همه اشیا و افراد از فرزندان آدم ومورچه و مرغ و مگس مطیع دستورش هستند

4. تاج خوشبختی را برسر فردی می گذارد (یکی را مقام ومنزلت می بخشد) و یکی را ازتخت به زمین می زند (به هرکسی هرچه بخواهد می دهد)

5. آتش را برحضرت ابراهیم تبدیل به گلستان می کند گروهی را درآب نیل به آتش جهنم می برد (اشاره به داستان حضرت ابراهیم و حضرت موسی دارد) (آرایه تلمیح)

6. در درگاه مهربانی و بزرگواری خداوند بزرگان هم سر تعظیم فرود آورده اند

7. همه مردم جهان بر پروردگاریش اتفاق نظر دارند اما از شناخت ذات و حقیقت خداوند عاجز ماندند

8. انسان آن روی شکوه و عظمت او را ندید چشم هم نهایت زیباییش را پیدا نکرد

9. اگر در دل آیینه مانند خود تفکر کنی کم کم پاکی دا بدست می آید

10. ای سعدی غیرممکن است که راه پاک دلی غیر از پیروی از حضرت مصطفی (ص) باشد